Vergeven, je doet het voor jezelf.

Vergeven, het lijkt een zwaar beladen woord maar het is de verlichting van onze ziel.

Waarom zou je vergeven?

Vaak denken we bij dit onderwerp aan een ander vergeven zodat je terug in elkaars leven kan zijn. Maar dat is, naar mijn mening, helemaal niet waar.

Vergeven doe je voor jezelf, om een ballast van je af te gooien. Om wrok, die je al jarenlang met je meedraagt, te veranderen in liefde. Liefde voor jezelf.

Het betekent absoluut niet dat je goedkeurt wat er is gebeurd. Het betekent dat je kan doorgaan met je leven zonder dat extra gewicht in die rugzak mee te sleuren.

Vergeving komt van binnenuit, vanuit je hart, niet vanuit je denken. Het kan goed zijn dat je iemand lijkt te vergeven maar dat je er eigenlijk nog niet helemaal klaar voor bent. Dat is ok. Wees niet zo hard voor jezelf. Probeer van jezelf te houden en bekijk welke negatieve ballast je nog meesleurt, wat jouw dagelijks leven nog belemmert.

Als je nog boosheid, verdriet, angst,... met je meesleurt dan heb je iets nog niet vergeven. Durf er voor te gaan zitten en durf je kwetsbaar openstellen naar jezelf. Het is ok om deze gevoelens toe te laten en goed te gaan voelen. Pas als je deze gevoelens erkent, kan je ze gaan aanpakken.

Let op, het kan ook goed zijn dat je jezelf nog niet hebt vergeven. Ook dat is minstens even belangrijk, zo niet belangrijker.

Hoe zwaar jouw rugzak ook is, hoe zwaar het leven jou al op de proef heeft gesteld, hoe diep de wonden ook gemaakt zijn, hoe groot de littekens ook zijn, weet dat met vergeving al een hoop kan opgelost worden. Niet alles, dat ligt uiteraard complexer, maar wel veel. Misschien is dat wel de laatste stap, in jouw helingsproces, wat je nodig hebt.

Ik neem je even mee naar mijn vergevingsproces.

Ik neem je even 4 jaar terug mee in de tijd. Ik had er al een heel proces aan persoonlijke ontwikkeling opzitten. Ik had al langer besloten dat, aan mezelf werken, de enige oplossing was om mijn leven terug gelukkiger te maken. Ik was best happy maar dat volledige gelukzalige gevoel, was er nooit helemaal. Tijd dus om aan mezelf te werken.

Sterker begon ik me te voelen, ik was nog steeds gelukkig maar er waren momenten bij dat ik mezelf volledig in zelfmedelijden kon wentelen. Waarom kon dat gelukzalig gevoel mij nooit echt helemaal bereiken? Wat was er mis met mij?

En toen, tijdens die ene wandeling, want wandelen was ondertussen mijn favoriete bezigheid geworden, benam het gevoel me helemaal.

Men had mij al vaak gezegd, vergeven zal het laatste puzzelstukje zijn. En even vaak ging ik in weerstand, want hoe kan je nou vergeven voor iets wat jouw hele leven had getekend?

Maar dat ene moment, tijdens die mooie wandeling met mijn man, beide in stilte belevend, voelde ik het tot in mijn buik. Een warm gevoel vanbinnen door de woorden die ik in mezelf uitsprak. Ik vergeef je. Ik vergeef je. Ik vergeef je echt.

Voor het eerst in heel mijn leven, voelde ik een ander soort liefde dan ik gewend was, door deze woorden uit te spreken. Drie woorden die een ontzettend krachtige zin maken. Een zin die je een bepaald soort liefde geeft. Ze was mooi, ze was warm en ze was helend. Zelfliefde.

En toen wist ik, wat anderen me door de jaren heen al probeerden te vertellen, wat ik steeds in liefde negeerde, waar ik in weerstand kwam omdat ik het toen nog niet kon begrijpen.

Vergeven doe je voor jezelf. Het is het laatste ontbrekende puzzelstukje naar zelfliefde.

En om het met mijn bekendste woorden te zeggen. Nu ja, bekend voor mij maar niet voor jullie ;)

Evy, ik vind je tof, je bent leuk en ik hou van jou! Mijn dagelijkse woorden om mezelf eraan te herinneren wat zelfliefde is.

~Blame keeps wounds open. Only forgiveness heals.~